Over ons

 Even voorstellen…..

Ik ben Simone Franken en ik ben sinds april 2006, samen met mijn vader, de trotse eigenaar van Brasserie Simone in Weert. Als echte Brabantse is het natuurlijk heel apart om hier in Weert een Brasserie te beginnen. Ik zal u daarom even een klein stukje geschiedenis vertellen…
Ruim 25 jaar geleden begon mijn vader, Hans Franken,  een lunchroom in de Langstraat, “De Kleine Beurs”genaamd, ook exploiteerde hij gelijktijdig de daarnaast gelegen brood en banketwinkel.  De zaak liep goed, zeker vanaf het moment dat hij, uit handen van de eigenaar van de welbekende Illy Cafe:  Ernesto Illy “De Gouden Koffieboon” ontving, voor de beste koffie van Nederland met een lichte branding.  De koffie in combinatie met heerlijk stuk Limburgse vlaai werd door vele Weertenaren erg gewaardeerd, maar een aantal jaren later kreeg mijn vader de kans om zijn echte droom te verwezelijken: Een Italiaans restaurant beginnen en wel in Valkenswaard. In het begin presteerde hij het om overdag  in Weert te werken en ’s avonds in het Italiaanse restaurant in Valkenswaard, “ La Speranza” genaamd. Maar na een tijdje werd dat toch te veel van het goede en besloot hij de zaak in Weert van de hand te doen. Om zo ook meer tijd over te hebben voor zijn gezin, want inmiddels was hij al vader van 4 kinderen.
Op mijn elfde, mijn vader was toen 9 jaar eigenaar van “La Speranza”, vroeg ik mijn vader of ik hem een avond mocht helpen in het restaurant. Natuurlijk vond hij dit geen probleem en vanaf dat moment huppelde ik elke vrijdagavond gezellig mee in het restaurant. Later kwam daar de zaterdagavond ook nog bij en in de vakanties werkte ik er soms de hele week, omdat ik dat zo leuk vond. Ik besloot op mijn twaalfde dat ik het liefst de zaak van mijn vader over wilde nemen en op mijn vijftiende werkte ik fulltime in het restaurant. Samen deden we de inkoop en ik hielp mijn vader regelmatig met de voorbereiding.
In 2001 besloten we zelfs om naast het restaurant een Italiaanse delicatessewinkel te beginnen in Valkenswaard. In deze winkel werkte ik vooral samen met mijn moeder, we deelden de uren met zijn tweetjes en mijn vader bakte ’s morgens broodjes en maakte de pasta’s klaar.
Een jaar later, in 2002 besloten mijn ouders het restaurant te verkopen, om zo wat meer tijd over te hebben voor andere dingen dan alleen maar te werken. 
Helaas bleek ongeveer anderhalf jaar later dat de winkel niet rendabel genoeg was. Dit kwam mede door de economische crisis van toen, de invoering van de euro en de gebeurtenissen van elf september èn waarschijnlijk als voornaamste reden, dat Valkenswaard nog niet helemaal klaar was voor zo’n winkel.
We besloten alle drie weer voor een baas te gaan werken en ik kwam na een korte periode in een kledingzaak te hebben gewerkt, terecht bij Mangiare in Eindhoven. Een lunchrestaurant dat na drie maanden besloot ook ’s avonds open te gaan. Mijn vader kwam via een omweg terecht in een restaurant in Boxtel, waar de eigenaren door zijn enthousiasme besloten hun zaak om te toveren in een Italiaans restaurant.
Maar na een paar jaar begon het bij ons allebei toch te kriebelen. Voor een baas werken beviel wel, maar toch wilden we allebei graag onze eigen gang gaan.
Hoewel we met mijn moeder af hadden gesproken dat we, nadat we waren gestopt met de winkel, nooit meer een eigen zaak zouden beginnen, gingen we toch vaak op zoek naar leuke pandjes. Uiteindelijk vonden we dat pandje, hier in Weert. Toen moest er natuurlijk thuis nog een gesprek gevoerd worden met mijn moeder, maar zij vond het gelukkig meteen een goed idee. Zij was zelfs zo enthousiast dat ze besloot ook in de zaak te komen werken.
Anderhalve maand later, na veel sloop en schilderwerk, opende we de deuren van onze Brasserie Simone, toen nog aan de Korenmarkt in Weert. Hoewel we in eerste instantie besloten om er een echte lunchroom van te maken,  werd er door veel gasten gevraagd of we niet wat langer open wilden gaan.  En uiteindelijk  werd er elke keer een uurtje aangeplakt tot waar we nu zijn. Met de switch van lunch naar diner werd ook de naam aangepast van Brasserie Simone naar Ristorante Da Simone.

14 jaar na de start van Da Simone kwam COVID19 in Nederland. Een aantal maanden werd de horeca gesloten, waarna er in juni weer geopend mocht worden, echter wel met in acht neming van de anderhalve meter afstands-regel. Het pand aan de Korenmarkt bleek daarvoor te klein. Na 6 weken klussen met het gehele personeel en familie verruilden we het pand aan de Korenmarkt voor het pand in de Beekstraat.